Τι είναι ο ομαλός λειχήνας;

Πρόκειται για μια μορφή λειχήνα που εμφανίζεται κυρίως σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, συνήθως κατά την 5η και 6η δεκαετία της ζωής. Υπολογίζεται πως περίπου πάνω από το 4% των γυναικών με παθήσεις του αιδοίου πάσχουν από ομαλό λειχήνα. Σχεδόν το 70% των ασθενών με ομαλό λειχήνα αιδοίου εμφανίζουν παρόμοιες βλάβες στο βλεννογόνο του κόλπου ή του στόματος αλλά και στο δέρμα του κορμού και των άκρων.

Που εντοπίζεται στο σώμα ο ομαλός λειχήνας;

Ο ομαλός λειχήνας εμφανίζεται συνήθως στα μικρά χείλη του αιδοίου ως:

Ερυθρά αλλοίωση (περιγεγραμμένη) σε συνδυασμό με γραμμοειδείς λευκωπές μικρότερες αλλοιώσεις συνήθως στην περιφέρεια
Υπερτροφικές κερατινοποιημένες περιοχές που ομοιάζουν με πλακώδες καρκίνωμα αιδοίου
Διαβρώσεις ή ελκωτικές βλάβες με λευκάζουσα γύρω περιοχή
Συνδυασμός αυτών

Τα συχνότερα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν:

To άλγος
Τα δυσουρικά ενοχλήματα
Τη δυσπαρεύνια
Τον κνησμό

Αίτια και μετάδοση ομαλού λειχήνα

Η ακριβής αιτία της νόσου δεν έχει εξακριβωθεί. Πρόκειται για νόσο που οφείλεται σε ανοσοποιητικού τύπου διαταραχή. Θεωρείται πως σχετίζεται με δυσλειτουργία των Τ-λεμφοκυττάρων (κύτταρα της άμυνας του οργανισμού). Σχεδόν το 1/3 όλων των ασθενών πάσχουν και από κάποιο άλλο αυτοάνοσο.

Διάγνωση και Διαχείριση

Το λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και η κλινική εξέταση μπορεί να οδηγήσουν στη διάγνωση της νόσου. Η λήψη βιοψίας είναι απαραίτητη για 3 λόγους:

Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης
Την ακριβή κατηγοριοποίηση του λειχήνα
Τον αποκλεισμό καρκίνου

Τρόποι θεραπείας ομαλού λειχήνα

H θεραπεία της νόσου στηρίζεται στα τοπικά κορτικοειδή με τη μορφή αλοιφής. Πρόκειται για την αρχική θεραπεία αλλά και για την καταστολή της νόσου στο μέλλον (περιοδική χρήση κορτικοειδούς μία έως δύο φορές την εβδομάδα). Η θεραπεία με κορτικοειδή μπορεί να συνδυαστεί με χρήση αναστολέων καλσινευρίνης.

Σε περιπτώσεις που η νόσος δεν καταστέλλεται χρειάζεται η χορήγηση κορτικοειδών από του στόματος (συνήθως πρεδνιζολόνη). Άλλες φορές γίνεται συνδυασμός με χορήγηση από του στόματος ανοσοκατασταλτικών παραγόντων όπως είναι η αζαθειοπρίνη και η μεθοτρεξάτη. Παρόλες όμως τις θεραπείες, το ποσοστό υποτροπής παραμένει υψηλό για αυτό και συνιστάται χρόνια καταστολή της νόσου με περιοδική χρήση κορτικοειδών και αναστολέων καλσινευρίνης.