Οι αλλοιώσεις CIN1 συνήθως υποχωρούν από μόνες τους (σε ποσοστά 80%-90%) μέσα σε διάστημα 2-3 ετών από τότε που ελήφθησαν οι βιοψίες και ετέθη η διάγνωση. Για τον λόγο αυτό κρίθηκε υπερβολικός ο όρος «ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία». Θεωρήθηκε ότι πρόκειται μάλλον για άτυπα κύτταρα λόγω λοίμωξης από HPV (φλεγμονώδης ατυπία). Για τον λόγο αυτό οι αλλοιώσεις CIN1 κατατάσσονται ως LSIL (αλλοιώσεις χαμηλού βαθμού).

Αντιθέτως, οι αλλοιώσεις CIN2 και CIN3 έχουν σημαντική πιθανότητα εξέλιξης σε διηθητικό καρκίνο μέσα στα επόμενα χρόνια. Για τον λόγο αυτό κατατάσσονται και ως HSIL (αλλοιώσεις υψηλού βαθμού). Υπολογίζεται ότι εάν δε θεραπευτούν οι αλλοιώσεις CIN2/3 ή HSIL, υπάρχει μελλοντικός κίνδυνος εμφάνισης διηθητικού καρκίνου. Ο κίνδυνος εκτιμάται σε ποσοστά 30%-40% για το σύνολο των περιπτώσεων, αλλά είναι μικρότερος σε νεαρότερες ηλικίες και μεγαλύτερος μετά την ηλικία των 30 ετών. Ο κίνδυνος για καρκινογένεση αυξάνεται όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία.

Σοβαρότερο κίνδυνο για διηθητικό καρκίνο έχουν οι αλλοιώσεις CIN3.

Ειδικά για τις αλλοιώσεις CIN3 και CIS ο κίνδυνος εφ’ όρου ζωής υπολογίζεται σε ποσοστά 60%-80%. Τα υψηλότερα ποσοστά κινδύνου έχουν οι γυναίκες που είναι μεγαλύτερες των 30 ετών και στις οποίες οι αλλοιώσεις CIN3/CIS καταλαμβάνουν μεγάλο τμήμα της επιφάνειας του τραχήλου της μήτρας.

Check here English Version